20 Mart eylem raporları
Türkiye’de de Küresel BAK 10 ilde basın açıklamaları ve eylemler örgütledi. 20 Mart’ta, Irak’ta ABD işgalinin birinci yılının dolması vesilesiyle tüm dünyada savaş karşıtları sokaklara çıktı. Türkiye’de de Küresel BAK 10 ilde basın açıklamaları ve eylemler örgütledi. 20 Mart eylemleri, yapabildiğimiz tüm şehirlerde aynı zamanda “Bush gelme” kampanyamızın da başlangıcı olarak düşünüldü.
İstanbul:
İstanbul’da, Irak’ta İşgale Hayır Koordinasyonu ve İşgale Karşı Komiteler ile birlikte örgütlenen, yaklaşık 3000 kişinin katıldığı eylemde coşku ve öfke dolu sloganlar atıldı. Eylem katılan her bir savaş karşıtına moral verdi. Eylemde, İngiltere’de savaş karşıtı kampanyanın örgütleyicisi olan Stop the war Coalition’ın başkanı Lindsey German’ın ve Yunanistan’dan Savaş Karşıtı Kampanya adına Petros’un yazdığı dayanışma mesajları okundu. Mesajların okunmasının ardından Irak’ta ABD müdahalesinin sonucunda yaşamını yitirenler için 1 dakikalık saygı duruşu yapıldı. Saygı duruşu sırasında sanatçı Mercan Dede ney çaldı. “Katil ABD, Ortadoğu’dan defol” sloganlarının ardından Mehmet Ali Alabora ve Görkem Yeltan Küresel Barış ve Adalet Koalisyonu, İşgale Hayır Koordinasyonu ve İşgale Karşı Komiteler’in ortak metnini okudular.
Basın açıklamasından sonra herkes eylemden moral yüklenmiş bir biçimde dağıldı. BAK korteji ise İstiklal Caddesi’nde coşkulu sloganlarla yürüyüş yaptı.
Ankara:
Ankara’da BAK’ın düzenlediği eyleme diğer kurumlar da destek verdiler. ABD Konsolosluğu önünde siyah çelenk bırakıldı. Eyleme yaklaşık 1000 kişi katıldı. Basın açıklamasını BAK sözcüsü TMMOB Genel Başkanı Kaya Güvenç okudu. Eylem sonrasında BAK korteji Tunus Caddesi’nden Kızılay’a kadar yürüyüş yaptı.
İzmir:
Konak Meydanı’nda BAK eylemine 500’ü aşkın savaş karşıtı katıldı. İzmir Küresel BAK’tan iki genç aktivist BAK’ın tüm illerde okunan basın açıklamasını okudu. İngiltere Stop the War Coalition başkanı Lindsey German’ın dayanışma mesajı okundu. Dayanışma mesajının ardından TMMOB adına izmir Elektrik Mühendisleri Odası Başkanı Musa Çeçen bir konuşma yaptı. Eylem coşkulu sloganlarla sona erdi.
İzmir Aliağa:
Aliağa’da yapılan BAK basın açıklamasına 750 kişi katıldı. Eylem oldukça coşkulu geçti.
Bu eylemlerin yanında Trabzon’da, Bursa’da, Gaziantep’te, Ordu’da, Çorum’da ve Sivas’ta da küresel eylem gününde BAK basın açıklaması yaptı.
Şimdi hem bu şehirlerde hem de diğer şehirlerde “Bush gelme…” kampanyasını daha güçlü yapmak için adımlar atabiliriz.
20 Mart 2004 – Basın Açıklaması – İstanbul
Bugün bir kez daha gösterdiğimiz gibi, sadece Irak halkının yanında değiliz; biz, bir bütün olarak küresel direniş hareketinin kendisiyiz. Merhaba dostlar,
Merhaba savaş karşıtları,
Merhaba barışın dostları,
Merhaba Bush’a, onun savaş çetesine, emperyalizme geçit vermeyeceğiz diyenler,
Tüm dünyanın meydanlarından, tüm dünyanın meydanlarına selamlar,
Merhaba bombalara, sürgünlere, tecavüzlere, şiddete, işkenceye insanlık onurunu ayakta tutarak direnen Irak halkı,
Ve merhaba Filistin’de duvarlara, tanklara, susuzluğa, açlığa karşı direnen çocuklar, gençler,
Bugün yeryüzünün savaş karşıtı tüm yürekleri bir olmuş çarpıyor.
Filistin’de, Irak’ta, Amerika’da, İngiltere’de, İtalya’da, Pakistan’da, Yeni Zelanda’da, yeni Gine’de, Almanya’da, Arjantin’de, Endonezya’da, Japonya’da, dünyanın tüm başkentlerinde aynı coşku, aynı kızgınlık, aynı kararlılık, aynı barış sevgisi, aynı işgal karşıtlığı sokaklara taştı.
…çünkü, bugün 20 Mart!
Tam bir sene önce, 19 Mart’ı 20 Mart’a bağlayan gece, ABD başkanı G. “Dabulyu” Bush Irak’a saldırı emrini verdi. Irak semalarında, binbir gece masallarının, uçan halıların şehri Bağdat’ın üzerinde 21 gün boyunca ABD uçaklarından atılan bombaların gürültüsü yankılandı.
20 Mart sabahı, yoksul Iraklılar, çocuk, kadın, yaşlı, hasta, genç Iraklılar korkunç bir gürültüyle yandılar. ABD silahlı kuvvetleri Bağdat’ı harabeye çevirmek istercesine aralıksız bomba attı. Binlerce Iraklı, ne olduğunu anlamadan, ne yapabileceğini düşünemeden, çaresizce, ansızın yaşamını yitirdi.
20 Mart’ta ABD ve müttefikleri Irak’a yönelik işgal harekatını başlattılar.Aradan bir yıl geçti.
Şimdi bu alanı dolduran, Bush’un savaş çığlıkları attığı günden beri savaşa karşı çıkan ve bugün yeniden dünyanın tüm meydanlarını savaş karşıtı sloganlarıyla güzelleştirenler, o gün de, Bush’un bir yalancı olduğunu, emperyalistlerin iddialarının bahane olduğunu hep birlikte haykırdılar.
15 Şubat’ta tüm dünyada on milyonlarca savaş karşıtı “Irak’ta İşgale Hayır” sloganlarıyla, aynı anda protesto gösterileri yaptı.
Çünkü, bal gibi biliyorduk. Bush ve savaş tacirleri yalan söylüyordu.
Irak’ta kitle imha silahı var diyorlardı. Hani? Nerede? Nerede? Irak’ta bugün ABD’nin kullandıklarından başka, herhangi bir kitle imha silahı var mı? Birleşmiş Milletler Sşlah Denetçileri aylarca aradılar Irak’ı.
Burunlarını sokmadık delik bırakmadılar. Ama Irak’ta kitle imha silahı bulamadılar. Silah denetçileri, işgal başlamadan aylar önce, “Irak’ta dumanı tüten tek bir silah bulamadık”larını ve Irak’a “kitle imha silahı var”
gerekçesiyle saldırmanın hiçbir yasal dayanağı bulunmadığını açıklamışlardı.
Irak’a yönelik saldırı kararlılığını bu koskocaman yalana dayandıran Bay Bush, geçtiğimiz haftalarda, yanlış istihbarat almış olabileceklerini, Irak’ta büyük ihtimalle kitle imha silahı olmadığını açıkladı.
Yani, gözümüzün içine baka baka, “Ben tüm dünyaya yalan söyledim” diyor.
Ama biz zaten biliyorduk.
İlk kez bir savaş başlamadan milyonlarca insanı harekete geçiren savaş karşıtı hareket, kitle imha silahı iddiasının kuyruklu bir yalan olduğunu açıklamıştı.
Dünyada en çok kitle imha silahı üreten ülkenin ABD olduğunu kanıtlamıştı.Saddam Hüseyin’in Kürtlere karşı kullandığı ve Halepçe’de binlerce insanınölümüne neden olan kimyasal silahların en büyük satıcısının, bugün Bush’un peşinden şevkle koşan İngiltere olduğunu açıklamıştık.
Çünkü biliyorduk. Irak, Saddam Hüseyin, tek başına kitle imha silahı üretemezdi. ABD’nin ve büyük emperyalist şirketlerin desteği olmadan kimyasal silahına sahip olamazdı.
Biz, o gün haklı olduğumuzu biliyorduk, bugün haklı olduğumuzu bilmeyen kalmadı.
Biz, o gün Bush’un yalancı olduğunu biliyorduk, bugün Bush’un kendisi yalancı olduğunu itiraf etmek zorunda kaldı. Biz haklı çıktık, savaş karşıtları, savaşa karşı mücadelenin politik boyutunu kazandı.
Çünkü şu gerçeği biliyorduk: Birinci Körfez Savaşı’ndan sonra, 500 bini çocuk olmak üzere 1 milyonu aşkın Iraklı yaşamını yitirdi. Uygar batı, uygar ABD’nin ambargosu yüzünden Irak’ta her ay 7 bin çocuk yaşamını yitiriyordu.
Birleşmiş Milletler Genel Sekreter Yardımcısı ve İnsani Yardım Kordinatörü Denis Halliday, tanık olduğu insanlık utancına dayanamayıp 1998’de istifa etti. Görevini bırakırken söylediği sözler ise ibret vericiydi: “Bir ülkenin tamamını mahvetmek üzereyiz.” Peki öyleyse neden Irak’a saldırdılar?
Neden bu kadar acele ettiler?
Bunun yanıtını ABD’deki savaş karşıtları çok iyi veriyorlar. Amerikalı savaş karşıtları, kendi yönetimlerine “Bush Cuntası” adını taktılar. Neden mi? ABD Başkanı Bush’dan yardımcısına, başkanın ulusal güvenlik danışmanından enerji bakanına, ticaret bakanından içişleri bakanına kadar, hepsi, iktidarı ele
geçirmeden önce, petrol şirketi sahibi ya da yöneticisiydi de ondan. Bush Cuntası mensupları aynı zamanda Amerikan silah kartelleriyle de iç içe. Irak’a saldırdılar, çünkü Irak dünyanın en büyük ikinci petrol kaynaklarına sahip.
Irak’a saldırdılar, çünkü dünyanın jandarması olduklarını bir kez daha kanıtlamak istediler. Güç gösterisiyle gözümüzü, ABD’nin emir eri gibi davranmayan rejimleri korkutmayı hedeflediler.
Soruyorum size: Irak’a demokrasi mi getirdiler? Hayır! Kocaman bir hayır!!!
Amerikalı askerler, Amerikalı generaller, Amerikalı valiler ve Amerikalı petrol şirketlerinin yönettiği Irak’ta demokrasi olabilir mi?
Irak’ta kargaşa, kan, her gün bombalama, silah sesleri, çocuk ölümleri, şiddet, tecavüz ve cinayet kol geziyor. İşte ABD’nin özgürlük harekatının kısa bilançosu.
20 Mart 2003’te 20 Mart 2004’e kadar, resmi rakamlara göre Irak’ta 10 bin sivil Iraklı öldürüldü.
Kim tarafından? Petrol sevdalısı, idamsever, özgürlük düşmanı, çevre düşmanı ve ırkçı Bush’un sözcülüğünü yaptığı ABD emperyalizmi tarafından.
Bugün tüm dünyada her dinden, her inançtan ve her görüşten yüzbinlerce insan bu insanlık dışı, bu canice yöntemlerle sürdürülen ABD işgaline hayır demek için alanlarda.
Lütfen, sesimizi, tüm dünyanın sesiyle bir kez daha birleştirelim! Tüm dünyayla birlikte bir kez daha haykıralım:
Irak’ta işgale son!
Uluslararası toplum, Irak’ta işgale karşı çıkıyor. Bizler de, Irak’ta işgale son diyen uluslararası hareketin bir parçası olarak buradayız.
Küresel savaş karşıtı hareketin bir parçası olarak 1 Mart’ta Ankara’da tezkereyi durdurmayı başardık.
Bu, tüm savaş karşıtı hareketin en somut, en moral verici kazanımı oldu.
Şimdi, bir kez daha, “Biz varız, buradayız!” demenin zamanıdır.
AKP hükümetine bir kez daha seslenmek için en uygun zamandayız.
AKP iktidarı, “Ya teröristlerden ya da benden yanasınız” diyerek dünyaya meydan okuyan Bush’u, Bsuh’un emireri Tony Blair’i ve emperyalizmin askeri aracı işlevini gören NATO komutanlarını Türkiye’ye davet etti.
Haziran ayında elleri sivil insanların kanlarına bulanmış tüm bu zevat, AKP’nin davetlisi olarak İstanbul’a geliyor.
Hep birlikte hükümete bir kez daha seslenelim: NATO’ya Hayır! Bush’a Hayır!
Türkiye’de halkın ezici çoğunluğu Irak’a yönelik savaşa karşıydı.
Türkiye’de halkın ezici çoğunluğu Irak’ın işgaline karşı.
Çoğunluk NATO’ya karşı!
Biz, Bush’a karşıyız.
AKP, halkın büyük çoğunluğuna rağmen, bu adımı atmamalıdır.
ABD’yle, savaş tacirleriyle, işgalci komutanlarla işbirliğine girmemelidir!
Uyarıyoruz!
NATO’yu ve Bush’u istemiyoruz!
İşgalcilerin değil, işgale karşı çıkan direnen Irak halkının yanındayız.
Bugün bir kez daha gösterdiğimiz gibi, sadece Irak halkının yanında değiliz; biz, bir bütün olarak küresel direniş hareketinin kendisiyiz.
Daha önce sormuştuk, yine soralım dostlar…Sizin çocuklarınızın adları yok mu?
Ayşe, Ali, Ozan…
Iraklı çocukların da adları var:
Hüseyin, Merve, Muhammed…
Onlar birer sayı değil. Onların da yüzleri, kalpleri, hayalleri var.
Onlara asla savaş zaiyatı, onlara asla birer sayı gözüyle bakmayın!
Irak’ta işgale son!
Yaşasın halkların kardeşliği!